Celem był oczywiście mój ulubiony podjazd. Te mityczne 500 metrów czy ile tam tego jest, które wyciska siódme poty z mieszkańców Żuław. Dosyć gładko poszło. Tym razem nie zszedłem poniżej 12km/h i tylko ostatnie 150 metrów jechałem na stojąco. Z początku się oszczędzałem to też droga do Pruszcza z górki i z lekkim bocznym wiaterkiem zleciała szybko, łatwo i przyjemnie. Właściwie to im dalej tym lepiej się jechało. Jestem jak Gołota. W pierwszej rundzie nie istnieje, a z każdą kolejną się rozkręcam ;) Z tego co widzę na blogu to chyba już tradycja, że na 1 Maja robię setkę.